زمزمه ها
ای پادشه خوبان داد از غم تنهایی دل بی تو به جان آمدست وقتست که بازایی
من درشب چشم تواسیرم
بگذارنفس ازتوبگیرم
تابانفس توزنده باشم
یااینکه بجای توبمیرم
...واگرپهنه آسمان رامیخواستی پهنه آسمان رابرایت می نوشتم
درنامه ای که بال می گشاید به هزارپابالاترتقدیم باعشق
اماترجیح میدادم که قلبم رامی پذیرفتی تقدیم باعشق
همیشه سبزمی خشکد همیشه ساده می بازد
همیشه لشکراندوه به قلب ساده می تازد
من آن سبزم که رستن را تواخربردی ازیادم
چه ساده هستی خودرا به بادسادگی دادم
به پاس سادگی درعشق درون خودشکستم زود
دریغاسهم من ازعشق قفس با حجم کوچک بود
اهای معلم بد چقدرجریمه باید
چندتاستاره بسه برای جمع ومنها
برای ضرب وتقسیم تاکشف این معما
تابوسه قدیمی چندتاترانه راهه
چندتاسپیده رنگی چندتاسپیدسیاهه
اهای معلم بد چقدرجریمه باید
...وبازتوراخواهم دید
که اغوشت رابرایم گشوده ای
نمی دانم...کی یاکجا امامطمعنم که
بازهم عشق خواهیم ورزید
وخدامی داندکه همه چیزاغازخواهدشد بابوسه کوچک
انعکاس صامت گرفتگی صدای یک فریاد است...
به من نگاه کن !
بگذار من
در سکوت صدای نگاه تو
تراژدی مرگ همه فریادها را
تجربه کنم...
